MDK Stargard. Pamiętamy! 35. rocznica śmierci Piotra Korzeniewskiego. Był instruktorem - nauczycielem w Pracowni Szkutniczej

W roku 1935, jako 22-latek został wcielony do 85. Pułku Strzelców Wileńskich pod dowództwem ppłk. dypl. piech. Stanisława Lityńskiego. W trakcie służby wojskowej po ukończonym kursie sanitarnym został skierowany do Nowej Wilejki nad Wilejką, we wschodniej części Wilna. Tam został sanitariuszem w garnizonowej służbie chorych. W czerwcu 1936 roku został zwolniony do rezerwy.

Od tego czasu mieszkał w Wilnie aż chwili wcielenia do 5. Pułku Piechoty Legionów Józefa Piłsudskiego. W czasie ćwiczeń rezerwy, w sierpniu 1939 został skierowany na front, gdzie został ranny w czasie działań pod Wyszkowem nad Bugiem.

We wrześniu 1939 roku przewieziony do szpitala do Warszawy, gdzie po kapitulacji stolicy wprost ze szpitala dostał się do niewoli niemieckiej. W tym samym czasie został wywieziony do Stalagu I A - Stablack, okręg Królewiec. Niewola trwała prawie 6 lat. Po zagojeniu się rany pracował w okolicy Królewca jako pomocnik masarski a następnie jako kołodziej - rzemieślnik zajmujący się wyrobem drewnianych wozów i kół.

Wracając z niewoli, w maju 1945 roku osiadł w Stargardzie. Tak wspomina: „ponieważ ludzi było brak a miasto zniszczone, więc zgłosiłem się do pracy przy remontach budynków. 15 maja 195 zacząłem pracować jako stolarz. Zorganizowano Wydział Budowlany przy ówczesnym Starostwie i tam za miskę zupy i kawałek chleba ludzie pracowali bo pieniędzy wtedy nie było. Potem pojawiły się zaliczki po paręset złotych ale to było niewiele więc pracowałem nadal. Potem w ramach odbudowy wsi jako stolarz dla przesiedleńców pracowałem do listopada 1947”.

15 listopada 1947 ożenił się z Katarzyną zd. Wojdyła (pochodziła ze Lwowa). W kwietniu 1948 roku zaczął pracować jako stolarz w Państwowym Przedsiębiorstwie Budowlanym. Po 6 latach pracy w ramach awansu został przeniesiony jako nauczyciel zawodu do Szkoły Zawodowej w Stargardzie.

1 września 1958 rozpoczął swoją przygodę w Młodzieżowym Domu Kultury w Stargardzie jako instruktor-nauczyciel Pracowni Szkutniczej. W placówce przy Portowej 3 wpisał się znacząco w jej historię. Jako instruktor pracowni szkutnictwa Piotr Korzeniewski wykonał zestawy maszyn modelarskich do obróbki drewna własnej konstrukcji, dla pracowni technicznych.

Młodzież pod jego kierunkiem wykonała w latach 1953-1975 aż 75 jednostek pływających:

• 20 kajaków,
• 5 szalup wiosłowych,
• 9 kanadyjek,
• 5 motorówek,
• 11 jachtów żaglowych różnych typów,
• 25 łodzi żaglowych "Optimist",

z czego 39 łodzi różnych typów przekazano szkołom z terenu miasta i rejonu do celów szkoleniowych i turystycznych. Przy Portowej 3 spędził z młodzieżą 20 lat.

W historię Stargardu wpisał się nie tylko jako pionier i wówczas jeden z wielu budowniczych powojennego miasta ale także pozostawiając pierwszą powojenną stolarkę w Bramie Portowej. Zmarł 35 lat temu, 5 kwietnia 1986 roku w wieku 73 lat. Spoczął na Cmentarzu Komunalnym przy ulicy Kościuszki w Stargardzie.
_________________________________________________________________________

Na podstawie autobiografii spisanej przez Piotra Korzeniewskiego. Tekst opracowany przez Macieja Durę-Pomarańskiego. Serdeczne podziękowania kierujemy do syna, p. Antoniego Korzeniewskiego!

Foto: archiwum rodzinne.